Onze belevenissen in Bolivia

Hallooo!

John en ik gaan jullie weer even op de hoogte brengen van onze laatste belevenissen.. Alles wat we beleven wordt elke keer gekker en raarder!!

Na ons relaxte verblijf in San Pedro de Atacama begonnen we aan onze 3daagse tour langs lagunes en de zoutvlakten (salar de uyuni)! Als eerste moesten we naar de grens van Chili naar Bolivia. Dit was echt de meest lullige grensovergang die we ooit gezien hebben. Gewoon een hutje in de middle of nowhere, heel grappig. Vervolgens gingen we met onze groep in de jeep, we hadden een leuke groep met nog 3 Ieren (en inderdaad, we zijn erachter gekomen dat Ieren inderdaad heel veel drinken).

We hebben witte, groene en rode lagunas gezien. Deze aparte kleuren krijgen ze door allerlei mineralen die in de grond zitten. Ook waren er geisers en een soort Dali (denk aan Barcelona) landschap.

We overnachtten bij de Rode Laguna, op maar liefst 5200m. En het was me daar toch koooouuuud! Ik heb t nog nooit zo koud gehad... Na een wandelingetje waar we weer veel dieren hebben gespot (lama´s, flamingos...) lagen we dan om 8u ook al in onze slaapzak omdat t anders te koud was! Gelukkig wist een rood wijntje (gemixt met wat warm water) ons enigszins in slaap te brengen.

De 2e dag van de tour moesten we vooral veel km´s afleggen om naar Uyuni te komen. Onderweg hadden we nog interesante stops zoals bijvoorbeeld een ´boom´ die door erosie deze vorm heeft gekregen (klassieker in de ak-boekjes ;)). Verder heel veeeeel lama´s en alpaca´s (daar hebben we dan ook heeeel veeeel foto´s van).

Na een nacht in een prima hotel wachtte ons een van de meest indrukwekkende dingen, nl de zoutvlakten!! Ongeveer 12.000km2 is bedekt met zout.. dus dat zijn witte vlakten waar geen eind aan lijkt te komen. Hier hebben we dan ook een hele leuke fotosessie gehouden.

We eindigden de tour in de stad Uyuni, waar bijzonder weinig te beleven was. Daarom gelijk voor de volgende dag een ticket geboekt naar Tupiza. We dachten dat we een ticket hadden met een jeep, dit bleek echter alleen de eerste 2 uren te zijn.. En wat voor een jeep! Met jawel, 12 mensen in een jeep. We zaten dan ook niet achter elkaar maar naast mekaar (beetje moeilijk uit te leggen, ik heb t ook niet bedacht..) Uiteindelijk waren we dan ook blij dat t maar 2 uren was. We stopten in t dorpje Atoche waar we nog anderhalf uur moesten wachten op de bus, hier was ook werkelijk weer nix te beleven, gelukkig konden we nog ergens een ontbijtje scoren. En toen kwam de busreis die we niet snel zullen vergeten.. We reden t dorpje uit om over de ´weg´verder te gaan, de weg hier is een droge rivierbedding. Je begrijpt, in t regenseizoen is er geen weg...Na ongeveer 10 min begon de pret, een lekke band.. De mannen naar buiten en kijken.. en kijken.. de chauffeur wist gewoon niet hoe die een band moest vervangen (ik dacht.. waarom is hait of Rolf hier nu niet..grrr..). Nadat ze wisten hoe ze t wiel moesten losmaken kwam er wat schot in de zaak en na een uurtje konden we de reis vervolgen.. Tot ze ergens midden in de Bergen bezig waren met de weg. Er is daar maar 1 weg dus dit was een kwestie van wachten. Ze probeerden hier op een rare manier de weg te verbreden, maar t schoot totaal niet op. Na ongeveer 2 uren hier te hebben gewacht konden we verder gaan naar Tupiza. Eenmaal daar aangekomen zijn we heeeel snel naar een restaurant gegaan want we waren echt uitgehongerd... Het was het gelukkig wel waard om naar Tupiza te komen. Het is een soort wildwest omgeving waar ooit Butch Cassidy en Sundance Kid furore hebben gemaakt. Aangezien je in t wildewesten op een paard hoort te zitten hebben we een tour (op paard ja.. ) door de canyons hier gemaakt. Erg indrukwekkend (het paard niet echt, meer t uitzicht). Ik had natuurlijk een paard wat niet altijd mee wilde werken.. ging ie ineens in drap of galop, whaaa! John liet zn paard natuurlijk wat sneller gaan en dat zag er heel leuk uit, hobbel hobbel hobbel!

Vanuit Tupiza vervolgden we de reis naar Potosí. Ook hier weer een mooi busavontuur.. De bus vertrok om 9u s ochtends, nadat deze terugkwam van een nachtrit van Potosi. Sowieso was de bus niet welke ze ons beloofd hadden, maar goed.. dat hadden we al wat verwacht. Toen we in de bus wilden stappen kwamen echter alle locals er weer uit.. Wat was er aan de hand? Boracho, boracho.. ok, dat woord ken ik.. dat is dronken. Wie is er dan dronken? De chauffeur! Dus.. En serieus, ik heb nog nooit iemand zo dronken gezien, wat een rode ogen had die vent.. jakkes. We wilden graag ons ticket terug maar dat kon natuurlijk niet. Uitendelijk kwam er een andere chauffeur en zaten zn maten bij hem voorin (die overigens nog wel dronken waren). Met t zweet in de handen reden we langs de eerste kliffen, op een gegeven moment waren we echter wel overtuigd van de chauffeur dus was het alleen nog een kwestie van de stank in de bus te zien overleven (jakkes wat stinken de mensen hier).

De stad Potosi staat bekend om zijn zilvermijnen. Het hele leven hier draait dan ook om de Cerro Rico, de berg waarin dit alles is gevonden. Nog steeds werken hier mensen, al is er tegenwoordig minder te vinden. Met een tour konden we de mijnen in.. dat was echt behoorlijk heftig! Je zit nl op 4000 m en het is ook nog es errug warm in de mijnen. De gids vertelde ons superveel over de mijnen en t algemene leven vd mensen, erg interresant! De meeste mensen daar verdienen ong 800 bolivianos per maand, dat is 80 euro.. kun je t je voorstellen..

Na een bezoek aan het eerste niveau konden we door een nauwe kruipruimte verder naar de tweede.. Ik zag t en dacht, bekijk t maar! Het was echt behoorlijk eng.. gelukkig ging bikkel John wel verder. Als je terug wilt kan dat altijd en er is altijd iemand die je dan naar de uitgang brengt, zeiden ze.. de jongen die met mij mee ging moest echter ook weer terug naar de groep. Dus toen moest ik zelf teruglopen uit de mijnen, ai, dat was denk ik nog enger! Toen kon ik dus ineens ook heel snel lopen ;)

Vanuit Tupiza gingen we naar La Paz. Nu komt een van de meest ranzige verhalen.. voordat we met de bus gingen moest ik nog even naar het toilet.. En daar zagen we (Fiona, Iers meisje stond ook te wachten) een vrouw die alle deuren checkte om te kijken of ze bezet waren.. nix mis mee.. maaar alles was dus bezet.. maar toen deed ze haar broek naar beneden en ging daar gewoon op de grond zitten te pissen!! Whaaaa! We wisten niet hoe snel we daar weg moesten, ongelofelijk..

Gelukkig ging de reis naar La Paz voorspoedig. In La Paz hebben we vooral van de goede restaurants genoten en geshopt. Vanuit La Paz zijn we naar Copacabana gegaan, daar een tour gedaan bij een eiland en nu zijn we alweer in Cusco! In deze bus trouwens ook nog een mooi verhaal.. we zaten in een lokale bus en op een gegeven moment komt er een vrouwtje binnen en vlees gaat hakken IN de bus! Veel van de locals kochten even wat rauw vlees wat ze ook nog leken op te eten.. Smakelijk!

Morgen gaan we de Incatrail doen, 4 dagen lopen.. Spannend! En dan zijn we volgende week alweer thuis... Dus, Tot dan!!!

Bonita!

Hallo allemaal!

Vanuit Chili weer even een verhaal(tje..), we hebben al superveel beleefd en zullen proberen daar een indruk van te geven!

Eindelijk was het zover.. Donderdag 1 mei arriveerde John in big city Lima!! Na natuurlijk een warm onthaal van mijn zijde en een erg spectaculaire taxirit kwamen we in Miraflores aan, een rijke wijk in Lima. Daar even wat rondgeslenterd en lekker luxe bij de zee gegeten!

De volgende dag gingen we gelijk al verder, naar Paracas! Dit stadje is vorig jr aug. Getroffen door een aardbeving en hier waren nog resten van te zien, alhoewel het er allemaal al redelijk goed uitzag. Paracas staat bekend om zijn Islas Ballestas, waar veel vogels, zeehonden, pinguins en allerlei andere dieren zitten. Hier zijn we met een boot naartoe gegaan, dat was erg leuk! Ook kwamen we langs de Candelabra. Je ziet vanaf de kust een soort kandelaar in het zand, deze figuur zit er al jaaaaren (weet niet meer precies hoe lang) en de theorieen lopen uiteen over hoe dit hier gekomen is.. (herkenningspunt voor piraten ed).

Vanuit Paracas gingen we met een meisje dat het hotel geregeld had naar Huacachina. John kon daardoor gelijk even kennismaken met de lokale bus, wat prima verliep J

De kust van Peru is erg woestijnachtig, de afgelopen week hebben we daar dan ook genoeg van gezien.. Huacachina is een kleine oase in de woestijn. Toevallig waren Nienke en Ilse ook in Huacachina dus kon John gelijk mijn Nederlandse Peruaanse amigas ontmoeten! En voor mij was het leuk om weer even bij te kletsen, want ja we hadden elkaar natuurlijk al 2 wkn niet gezien ;)

Bij Huacachina kun je sandboarden.. dit moesten wij natuurlijk ook doen! Met een sandbuggy ga je de woestijn in, echt heel raar idee! Het was soms net of we in een achtbaan zaten, zo hard ging t. Het sandboarden zelf was wel grappig maar niet te vergelijken met snowboarden (voor het geval jullie nu dolenthousiast worden), het ging allemaal niet zo hard en als je wel heel hard ging kon t best gevaarlijk zijn.

Via Huacachina gingen we naar Nasca, waar we weer een heleboel dingen gedaan hebben. ´s Ochtends gingen we met een klein vliegtuigje boven de woestijn van Nasca vliegen om daar de zogenaamde Nascalijnen te bewonderen! Dit zijn lijnen die ook op mysterieuze wijze in de woestijn zijn ´getekend´. Deze lijnen zijn ook al zo´n 1000 jaar oud (ongeveer...) en zijn dus nog steeds zichtbaar! Ze zijn ook behoorlijk groot, het is op de fotos wat lastig te zien maar sommige zijn 100-en meters lang.

´s Middags in Nasca hadden we nog nix gepland en er was verder niet zoveel te beleven dus we gingen maar op zoek naar iets.. Bleek dat het zondag was en alle reisbureautjes dicht waren (alles is buiten stad dus zomaar taxi nemen is niet echt veilig), gelukkig kwamen we nog 1tje tegen die wel open was! Met een heel erg aardige gids en verder alleen wij 2en gingen we naar een oude (pre-Inca) begraafplaats..., genaamd Chauchilla.

Helaas is veel al leeggeroofd dus het blijft soms wat gissen hoe het eruit heeft gezien. Het waren iig tomben waarin meerdere mensen werden begraven, naar het Oosten toe. Ze zijn helemaal in doeken gewikkeld en in foetus houding begraven (zo word je ook geboren is de gedachte en je hebt natuurlijk een volgend leven waarin je ook zo ter wereld komt..). Best raar om te zien zul je begrijpen, omdat t leeggeroofd is zijn overal over t terrein verspreid nog botten te vinden..

Na deze drukke dag in Nasca gingen we diezelfde avond gelijk verder naar Arequipa. Dit is een afstand van ong 9 uur en dat soort afstanden worden meestal alleen aangeboden in de vorm van een nachtbus. De volgende dag voelde John zich helaas niet zo lekker dus die ging op bed liggen. Gelukkig voor mij hadden we een hostel met dakterras dus ik heb me wel vermaakt J. Het was voor John maar 1 dagje in bed liggen, de dag erna gingen we nog even naar het klooster in Arequipa en op zoek naar een tour voor de Colca Canyon.

De busreis naar de CC ging over errug grote hoogten! Maar liefst 4800 meter! Onderweg kwamen we vicuna´s, alpaca´s en lama´s tegen (ik weet het verschil nog steeds niet..). Vanaf het hoogste punt konden we allerlei besneeuwde toppen zien liggen, mooi! En Koud!! ´s Middags hadden we in een klein dorpje een wandeltocht met een erg leuke gids. Ze vertelde allemaal interessante dingen, educatief middagje dus J.

In de namiddag konden we nog lekker chillen in de sauna en jacuzzi van ons hostel, niet verkeerd! De volgende dag moesten we al erg vroeg op staan om condors te gaan bekijken! Ina kwam er toen achter dat John wel erg veel van vogels houdt.. pfff.. ;)

De condors waren echt megagroot en kwamen heel vlakbij. Iedereen was helemaal lyrisch over deze condors terwijl zich dit ook nog afspeelde in de 1na diepste kloof van de wereld, de Colca Canyon. Ook het vermelden waard vind ik.

Vanuit Arequipa gingen we naar Chili! De bus bracht ons naar Tacna, daarna moesten we met een taxi verder de grens over. Raar fenomeen! Chili zag er gelijk anders uit, echt veel moderner en minder armoede. Helaas werd ik toen ziek.. dus weer ff een dagje wachten voordat we iets konden ondernemen. In Chili waren we in de stad Arica, aan het strand! Daarom hebben we maar (nav een goede tip van Nienke en Ilse) mountainbikes gehuurd en zijn we de stranden van Arica bij langs gegaan. In de avond gingen we alweer met de volgende nachtbus naar San Pedro de Atacama, van waaruit we nu dit verhaal typen. Vandaag zijn we een stuk te wandelen geweest (we moeten ons toch wat voorbereiden op de incatrail), ergens omhoog gelopen en van een schitterend uitzicht kunnen genieten! San pedro ligt ook nog in de woestijn, maar al wel op 2000 m hoogte. Rare gewaarwording. Vanmiddag liepen we hier nog te zweten in onze korte broek en hempie, nu is t steenkoud met 2 truien over mekaar heen!

Morgen gaan we naar Salar de Uyuni, spannend! Daar volgt natuulijk later meer over!

Geniet van t weer in NL en tot snel!

Pampa, Pampa!

Pampa, Pampa!

Hallo allemaal! Jullie zullen wel druk koninginnedag aan t vieren zijn.. Helaas moet ik dat dit jaar missen, dus dacht ik ga maar weer even een verhaaltje schrijven!

In mn vorige verhaal vertelde ik al dat we de pampatour gingen doen. Hiervoor moesten we eerst van La Paz naar Rurrenabaque reizen. Toen we bij een reisbureautje zaten om een vliegticket te boeken werden we aangesproken door 2 Israeliers; zij wilden graag met de jeep naar Rurre en of wij met hun mee wilden. Het was korter dan de bus en goedkoper dan vliegen.. je ziet ook nog eens wat, dus Waarom niet?!

De volgende dag vertrokken we vroeg om eerst over de Death Road te rijden.. Watte? Dat is inderdaad niet zo'n veilige weg.. Het meest gevaarlijke deel mogen geen autos meer komen, wel kun je dit fietsen (met naast je heeel veel bermkruisjes). We hebben t er nog over gehad om dit evt te doen maar nadat we hoorden dat er een Amerikaan het ravijn in was gestort was het snel duidelijk.. laat maar..

Het uitzicht vanuit de jeep was heel tof, alleen jammer van t gehobbel. Al mn ingewanden zaten op t eind op een andere plaats geloof ik.. Bij t reisbureau zeiden ze dat de reis 10 uren zou duren. Dus na 10uren maar es even bij de chauffeur informeren.. Uh nee, we moeten nog 4 hoor! Damn! Weer lekkere info van t bureau dus.. maar goed, dat zijn we ondertussen ook wel gewend.

Toen we in Rurre aankwamen waren we dan ook errug blij en zijn we vroeg naar ons bedje gegaan. We zijn daarna nog 2 dagen gebleven omdat Nienke ziek was. Gelukkig ging t na medicijnen snel beter en konden we de pampa tour gaan doen! We zaten trouwens nog te twijfelen tussen pampa en jungle tour. Eerst leek jungle me leuker maar daarvoor moet je eigenlijk veel dagen gaan om echt ver in de jungle te kunnen komen, en de kans dat je dieren ziet is veel minder groot. Aangezien ik zo van dieren hou hebben we maar voor de pampa tour gekozen ;)

Ook hier moesten we eerst weer 3 uren hobbelen in de jeep.. Daarna met de boot naar ons kamp, op deze boot zouden we de komende 3 dagen vertoeven. De pampa's zijn een soort savanne wetland. Alles is nat dus ;)

Onderweg zagen we al heel veel dieren waarvan de gids, Kiki, helemaal enthousiast werd. We zagen blijkbaar een bepaalde aap die niet veel voorkomt, harstikke mooi :)

De 1e avond gingen we toen het donker werd (en er megaveel mosquitos waren!) op zoek naarallerlei dieren. We hadden geen idée wat de gids precies ging doen.. Op een gegeven moment zagen we dat er ergens wel kaaimannen waren en stapt ie de boot uit en gaat ie op zoek.. ok.. (Nienke ondertussen de boot besturen). Komt ie later ineens te voorschijn met een baby kaaiman! Weer een Kodak- en educatief momentje. Terwijl we warden lekgestoken vertelde de gids het eea over de kaaimannen.

Dag 2 gingen we Anaconda's zoeken! Dat zijn idd die gevaarlijke slangen.. Toen we de gids gingen vragen of t idd gevaarlijk was gaf ie daar niet echt antwoord op, maar we moesten gewoon maar goed gaan zoeken. 'En wat als ik 1 zie (nadat we wisten hoe ze eruit moisten zien)? ' ' Dan moet je mij heel hard reopen' Ok!

Op een gegeven moment had de gids van de andere groep er een! Wij met onze megagrote laarzen er naartoe rennen (dat moet er heel hilarisch uit hebben gezien), en daar was ie! Ongeveer 2/3 meter lang, het was nog niet zo'n oude. En daar was dus weer een Kodak momentje! Ieuw, een slang om mn nek!!

Later op de dag gingen we nog Piranas vissen. Helaas hadden we niet zo vaak beet (ik heb dan ook nix gevangen.. wel was heel vaak mn vlees weg.. hmm..). De piranhas behoorden later tot ons avondeten, je begrijpt.. die heb ik niet aangeraakt.

Later gingen we nog de zonsondergang bekijken, zelfs nog met een wijntje! Nice :)

De laatste dag zouden we eigenlijk heel vroeg de zonsopgang bekijken, het was alleen bewolkt dus dat ging helaas niet door.

Later hebben we gezocht naar Pink Dolphins. Dat zijn zoetwaterdolfijnen. Je kon ook met ze zwemmen maar aangezien in datzelfde water kaaimannen zitten vond ik t wel best (volgens onze gids kon echter alles..).

Op onze laatste dag hebben we ook nog een klein stukje jungle gezien. De gids legde t eea uit over gebruik van planten en bomen. Bijna elke boom die hij opensneed kwam wel een of ander vloeistofje uit dat de inheemse bevolking ergens voor gebruikt, interessant!

Na weer 2 uren op de boot en 3 uren in een hobbelbusje waren we dan uiteindelijk in Rurrenabaque.

De volgende dag gingen we (deze x wel) met het vliegtuig terug. Aangzien t hevig had geregend was t de vraag of de vlucht door zou gaan, gelukkig wel! Het vliegveld daar is gewoon een grasveld dus je begrijpt dat er na een regenbuitje niet veel meer van over is.

Het was een erg leuke vlucht met erg mooi uitzicht. Het is wel raar om vanaf de jungle dan in La Paz, wat op 4000 m ligt te landen.. Koud!

Na 2 dagen La Paz moest ik helaas afscheid nemen van Nienke en Ilse :( Zij gingen naar Uyuni, hier ga ik met John strax nog heen.

Ik moest van La Paz naar Lima zien te komen en dat was maar liefst 26 uur in de bus.. aangezien ik wel zin had in strand was het daarna nog 8u naar Trujillo. Kon geen bus meer zien daarna! Nicole, Australisch meisje dat ik heb ontmoet in Cusco, was ook voor het weekend naar Trujillo gekomen dus dat was erg gezellig! We zaten overigens niet in de stad maar in een klein plaatsje ernaast, Huanchaco. Echt zo'n surfersoord.

Het was leuk om hier een paar dagen te relaxen en nu ben ik weer in Lima. Omdat John hier morgen aankomt!! Dan gaan we samen Peru en Bolivia ontdekken :)

Wat trouwens wel kl*te is is dat ik mijn Nederlandse telefoon kwijt ben.. Mierde! Weet niet hoe en wat precies (doet er ook niet toe) maar vanmorgen was ie foetsie.

Ben dus alleen nog in Peru bereikbaar op mn Peruaanse nummer. Dit nummer is overigens veranderd (ja dat kan hier zo in Peru), het is nu: 005184984315649.

Lago Titicaca

En de eerste week reizen is alweer achter de rug.. Een week waarin we voornamelijk van Lago Titicaca hebben genoten..
Vorige week dinsdag zijn we (Nienke, Ilse en ik) vertrokken naar Puno. Een busrit van 6 uren. Daar aangekomen snel een hostal gezocht en de tour geboekt voor de volgende dag. Rond 7u werden we opgehaald voor een boottocht op het Peruaanse deel van Lago Titicaca. Als eerste gingen we naar de Uros eilanden die ook wel bekend staan als ´the Floating Islands´. Dit zijn, zoals de naam al zegt, eilanden die drijven. Mensen maken deze eilanden al eeuwenlang door grond te gebruiken die in de regentijd boven komt drijven, vervolgens doen ze hier lagen riet overheen en hoppa.. je hebt een eiland. Het riet gebruiken ze ook om hun huizen en boten van te bouwen en ze eten t ook nog eens! Erg multifunctioneel dus. Het was leuk om hier even rond te kijken. Alleen jammer is dat de eilanden erg veel bezocht worden door toeristen.
Daarna gingen we verder naar Taquile, een tochtje van 2,5uur. Taquile is wel een ´echt´eiland. Eerst moesten we zo´n 40 minuten (deels omhoog..) lopen. De kust van Taquile leek wel mediteraans, echt heel gaaf! Weer heel veel terrasjes gezien (gelukkig konden we zelf later ook een terrasje pakken). Ook waren hier de bekende poortjes die je vaak in de reisbrochures hier ziet (zie fotos).
Een dag later zijn we van Puno naar Copacobana gegaan, de grens over naar Bolivia! Bij de grens een hoop poppenkast.. Eerst een stempeltje halen bij een of andere politie, daarna een stempeltje voor het beindigen van je visum.. Daarna 200 m lopen om de grens over te gaan (onze rugzakken werden in een lege bus de grens over gedaan). Toen in Bolivia weer wat stempeltjes halen en vervolgens gingen we in een klein volgepropt busje naar Copacobana. Dit omdat Peruaanse bussen niet verder de grens over mogen, tsja..
Het dorpje Copacobana is echt super relaxed! Het doet de naam wel eer aan ;).
Hier hebben we 2 dagen lekker rustig aan gedaan en vooral in de zon gezeten en alle restaurantjes geprobeerd. Die overigens erg goed waren. We zijn ook nog even naar boven gelopen bij een oud astrologisch punt, als op 21 juni de zon opkomt dan schijnt deze net door een gat in een van de stenen daar.
Vanuit Copacobana zijn we zaterdag naar Isla del Sol gegaan, weer een klein paradijsje. Eerst moesten we naar de noord kant van het eiland lopen waar we mooie ruines hebben bezocht. Vervolgens konden we of met de boot naar de zuidkant of lopend. Aangezien we toch al hadden besloten om op t eiland te blijven slapen en daardoor genoeg tijd hadden dachten we.. we kunnen wel lopen. Nou, dat hebben we geweten. Damn.. in de hitte.. geen andere levende wezens op ons pad, behalve een paar locals die op een hand te tellen waren. Dachten we dat we het ergste gehad hadden, kwam er nog een hogere berg.. Het leek soms wel de Chinese muur. Maar we hebben t gehaald en ook ongeveer in de tijd die er voor stond. Eenmaal in het dorpje aangekomen snel een hostal gezocht en gerelaxed.. Zie foto´s.. We hadden een erg mooi uitzicht! De volgende dag zijn we naar beneden gelopen naar de haven, met weer een boottochtje naar Copacobana. Vanuit Copacobana zijn we die dag nog naar La Paz gegaan met de bus, wederom ongeveer 5 uren.
Na La Paz zijn we naar Rurrenabaque gegaan, waar we nu zitten. Nienke is helaas een beetje ziekjes, vandaar dat ik tijd heb voor dit verhaal. Gelukkig gaan we morgen verder, naar de pampas in de Amazone van Bolivia!

We verlaten Cusco..

hola amigos!!

Hier alweer mijn (voorlopig) laatste berichtje uit Cusco...
We gaan namelijk op reis naar Bolivia! Samen met mijn amigasNienke en Ilse vertrek ik morgen naar Puno, daar gaan we naar Lago Titicaca. Daarna naar Copacobana en dan La Paz! Vanuit La Paz gaan we de jungle in!!!!!!!
De afgelopen weken in Cusco waren errug leuk, dus ik vind het heel jammer om afscheid te moeten nemen. Anderzijds kijk ik ook wel weer uit naar een nieuw avontuur en is het goed om op het hoogtepunt afscheid te nemen :)
Een aantal van jullie hebben er al naar gevraagd, enik zal er eindelijk eens over vertellen: mijn vrijwilligerswerk in Cusco.
Ik kwam hier met t idee les te gaan geven op n school (je leest t goed, kwam hier met t idee..) alleen dat ging allemaal op zn Peruaans..We hadden een afspraak met de directrice maar die kwam niet opdagen, na weer bellen en mailen reageerde ze niet echt.. Dus heb ik maarbedacht naar n ander project te gaan, je gaat natuurlijk niet eeuwenafwachten of enwanneer ze je 'willen'.
Nu zit ik bij een project waar meisjes wonen die geen goede thuissituatie hebben. De ouders zijn te arm om ze op te voeden, hebben alcoholproblemen of mishandelen demeisjes. Er wonen meisjes van 6 tot 19 jaar, erg verschillend dus. Ik ben er s ochtends en zo nu en dan ook s middags (andere middagen heb k spaanse les). Ik help de meiden met hunhuiswerk enzo en probeer zo nu en dan wat les te geven maar dat is best nog lastig daar. De dames die de baas zijn hebben t op een bepaalde manier voor ogen en voor mij is t lastig me daar tussen te wurmen..
In t begin was t wel heel erg wennen, eigenlijk gebeurt er niet zo heel veel daar.. de meiden zitten er maar gewoon. De meesten gaan s middags naar school dus zijn s ochtends op het project. Maar er zijn ook die geen school hebben of alleen donderdag en zondag gaan.Het niveau van de meiden verschilt ook heel erg. Je hebt meiden van 14(die ook nog zeggen dat ze 17 zijn) die amperkunnen lezen, schrijven en tellen.Voor sommigen van hen geldt ook dat dit komt omdat hun eerste taal Quechua is, de oorspronkelijke taal van de Incas. Dezetaal wordt nog in veelafgelegen dorpen gesproken. Ik probeer te helpen waar ik kan ent is gewoon leuk met de meiden te kletsen. T is alleen jammer dat iker verder niet zoveel vanmezelf in kwijt kan. Ook heb je alle leeftijden en niveaus bij elkaar, dus lesgevenwordt wat lastig dan.En de dames die er de baas waren begreep ik al helemaal niet..
Laatst wilde ik op een middag met de meiden gaan volleyballen, dus ik vragen om een bal.. Bleek dat we niet mochtenvolleyballen, ik moest de meiden maar een beetje leren lezen en schrijven. Nu ben ik daar natuurlijk niet te beroerd voor maar om die meiden de hele dat op te sluitenin een saai lokaal gaat nergens over.. Zelfs even een half uurtje volleyballen mocht niet.. Nou ja zeg..
Gelukkig mocht ik ze nog wel een beetje gitaarles geven (op de meest valse gitaren ever), dat was wel grappig.

Ik was van plan deze week nog vanalles te doen en te genieten, helaas gooiden een parasiet en samonella roet in het eten..
Donderdag had ik echt mega buikkrampen. Ik wilde natuurlijk niet naar t ziekenhuis maar d8 omdat we gaan reizen is t miss wel beter gelijk te gaan. Dus Nienke en Ilse gebeld en naar t ziekenhuis. Daar aangekomen kon ik amper zitten/liggen/staan dus was blij dat we daar waren. Ik werd op bed gelegd met gelijk een infuus in mn lijf. Gelukkig voelde ik me daardoor wel beter. Na wat onderzoekjes kwamen ze dus tot de conclusie dat ik een parasiet heb en een redelijk zware vorm van salmonella. Schrik hier niet van, bijna iedereen hier heeft wel een anti biotica kuurtje gehad ivm een of andere infectie.
Maar daar lag ik dus voor t eerst in mn leven in t ziekenhuis met n infuus naast me, haha! Ze hebben me wel 2 nachten gehouden, ook beetje overdreven maar omdat we op reis gaan vond ik t wel prima. Dag 2 kwam een ander NL meisje, Hanneke, in de kamer naast me te liggen omdat zij longontsteking heeft, dat was dus wel gezellig! Ook kwamen er heel veel mensen op bezoek dus ik kwam de dag wel door.
Even een indruk van t Peruaanse ziekenhuis: met 9 doktoren kwamen ze me vertellen wat ik had. Zusters die spuiten enzo geven gebruiken geen handschoenen, de schoonmaker en vrouwtje wat t eten bracht waren daarentegenbijna helemaal ingepakt. Ze verwisselden bijna het infuus van Hanneke en mij (je moet zelf goed opletten!). Je kunt n infuus beter optillen dan ermee proberen te rollen, een van mn wieletjes brak dan ook af.. Zelfs in het ziekenhuis heb je s nachts geen water.. lekker..

Nou amigas, hier laat ik het bij. Zal zo naar mn laatste salsalesje hier :( Dat zullen we echt wel gaan missen!!
Oh ja, het Peruaanse nummer dat ik heb werkt waarschijnlijk niet in Bolivia. Zal daar wat nieuws aanschaffen.
Adios!

We‘re flying high!!

Hallo mensen! Hier alweer even een verhaaltje vanuit Peru. We hebben hier namelijk weer een aantal leuke dingen gedaan!

Vorige week zondag zijn we met een groepje naar 2 dorpjes hier in de buurt geweest. Dit was echt een super mooie dag! Als eerste gingen we met een lokaal busje richting Urubamba. Iets daarvoor zijn we uitgestapt om te lopen naar Maras, dit was ong. 4 km. Er stonden een paar taxichauff. Die ons gingen uitlachen maar wij waren er van overtuigd dat wij dit wel konden lopen, bleek ook zo te zijn. Onderweg echt genoten van de witte toppen om ons heen (terwijl wij in hempje liepen). Kwamen paar mensen tegen met wat dieren enzo, erg indrukwekkend! Eenmaal in het dorpje wilden we wat gaan eten maar er was niet meer dan een tentje met wat drinken en reepjes chocola enzo.. Dan daar eerst maar verder op leven.. Vanuit Maras hebben we een taxi genomen naar Moray, hier zijn concentrische terrassen. De inca´s deden hier vroeger landbouwexperimenten om te ontdekken welke gewassen het goed doen op welke hoogte. We zijn helemaal naar beneden gelopen via ´trappen´.. best pittig! Tussen de treden zat soms ongeveer een halve meter! En dan te bedenken dat die inca´s nog veel kleiner zijn/waren dan wij! Vanuit Moray zijn we naar Salineras, de zoutvlakten gegaan. Wederom heel indrukwekkend! Het zout komt uit de grond borrelen en verdampt door de zon. Momenteel zag het er niet zo wit uit, komt door de vele regen die er nog gevallen is. Op dit moment werd er dan ook niet op gewerkt. We konden helemaal langs/op de zoutvlakten lopen en kwamen langs een rivier en mensen die in (naar ons idee) middle of nowhere wonen. We moesten een lekker wiebelige brug oversteken om aan de overkant te komen. Daar kwamen we in een klein dorpje en vervolgens was t nog zo' n 5 km lopen naar t dorp. Toen we er bijna waren hadden we toch wel wat genoeg van t lopen. Stopte er een busje met achterin allemaal peruanen, konden we meerijden! Echt heel leuk, mensen die met hun hele hebben en houden in zo'n busje staan. Top ervaring! Zo zie je maar, zelf op pad gaan kan zo leuk zijn! In het dorpje Urubamba hebben we nog wat rondgewandeld, wilden daar wat gaan eten maar konden niet echt een fatsoenlijk restaurant vinden. Toen maar de bus naar cusco gepakt, zo´n anderhalf uur later waren we er eindelijk.. toen eten en snel naar bed! Zo´n dag hier is nl wel aardig vermoeiend!!

Afgelopen zaterdag heb ik met Nicole (amiga uit Australie) ongeveer hetzelfde gedaan maar dan meer richting zuidwesten van Cusco. Met de bus gingen we richting Pikkilacta, ook een Incaruine. Wederom wandelen, wandelen en hele mooie dingen gezien!! Bij de ruines van Tipon hebben we heerlijk in het zonnetje gelegen. Zonnebaden op 3500m hoogte, is weer eswat anders dan op het strand!

Jullie vragen je misschien af waar de titel op slaat.. Nou, dat gaat over het volgende:

Ik ben wezen PARAGLIDEN!!!

Inderdaad.. dat is als je de berg afrent met een langwerpig iets erachter waar de lucht zich in vult. En het was echt heeel gaaf! Zou het zo nog een x doen!

We waren met een groepje van 4 chicas, Linda en Ilse uit NL en Madlen uit Duitsland. Dat was iig al gezellig:) Later kwamen er nog 2 mensen uit Lima bij. Linda en Ilse mochten eerst aangezien zij t lichtst zijn (ja, zoveel ben ik hier nog niet afgevallen..). Het was heel tof om dit alleen al te bekijken. Van hun allemaal heb ik filmpjes gemaakt als ze wegrennen, heel grappig om te zien! Dan zie je de benen nog bewegen terwijl ze al van de grond af zijn (had ik ook...) Helaas lukt het me niet hier filmpjes op te zetten.

Het weer leek niet zo goed dus was benieuwd of ik ook nog kon. Wanneer het weer slecht is krijg je overigens gewoon je geld terug. Gelukkig werd het daarna beter en mocht ik ook nog! Als allerlaatste dus had de hele dag om zenuwachtig te worden.. :) Ze hebben nl maar 1 zo' n paraglide en als er 1 iemand is geweest moeten ze die weer ophalen en begint alles weer van voren af aan.

Nou.. daar stond ik dan.. bonk, bonk, bonk.. Een paar x werden de riemen e.d. gecheckt (thank god..) en zei de instructeur: 'Run' . Toen deed ik iets wat op rennen leek en in de lucht moet je dan snel gaan ‘ zitten' . Je hebt een soort van zak achter je en daarachter zit de instructeur met ook zoiets (hij zat niet heel dicht op me hoor ;))

Onderweg had ik gelukkig het lef om mn camera uit mn jas te halen en nog wat fotootjes gemaakt, niet de hele tijd want het was vooral GENIETEN.. Echt heel tof om zo door de lucht te zweven! Dat duurde ongeveer een twintig minuten/half uur en daarna Landen! Dat was eigenlijk heel makkelijk, je laat je gewoon vallen op die zak die achter je hangt. Ik dacht je moet dan gaan rennen ofzo maar nix van dat alles. Ik landde gewoon op de instructeur:). Het was overigens in een aardappelveld oid, haha! Wel heel grappig. En toen was het dus al voorbij..

Nou, ik zal ff mn foto's erop zetten. Zijn we weer een half uur verder ;)

Daarna heb ik Salsales! Dat heb ik geloof ik nog niet eens verteld maar we hebben hier 3x in de week Salsales! Samen met Nienke en Ilse hebben we een soort van priveles. Het is echt heel tof maar soms ook wel moeilijk.. die mannen hier kunnen hun heupen beter bewegen dan wij. En ze zijn ook nog eens kleiner, dat geeft leuke effecten bij draaien e.d... Daarnaast gaan we regelmatig nog ‘s avonds naar een algemene salsales in Mythology, een discotheek hier.

Nu alleen nog hopen dat er strax in NL ook gelegenheden zijn om salsa te dansen!

Amigos, hasta luego!

Enne, ik heb ook nog wat fotoseries toegevoegd, even bovenaan bij ' foto's' klikken!

La vida en Cusco

En ik zit alweer een maand in Cusco! Hoog tijd om jullie eens op de hoogte brengen van het leven in Cusco!

Als Nederlander moet ik toch eerst met het WEER beginnen.... Normaal gesproken duurt het regenseizoen tm februari. Dit jaar is er in febr. echter niet zoveel regen gevallen. Volgens de locale bevolking wordt het dan in Maart juist weer natter.. Nou, daar hebben ze wel redelijk gelijk in. Wanneer je eerst in een shirtje op een terras zit moet je daarna schuilen voor een dike stortbui en moet je gelijk een trui en jas aantrekken anders is t veel te koud! De afgelopen dagen is het gelukkig wel wat beter geworden, al ´mooie´ rode randjes op mn huid gekregen, verbranden gaat hier heel snel!

Het verkeer in Cusco is (zoals in vele niet westerse landen) echt absurd. Iedereen rijdt maar wat door mekaar en ´rechts voorrang´ kennen ze hier echt niet! Cusco heeft veel collectivos en taxis. ´gewone´ auto´s zie je praktisch niet. Collectivos zijn kleine busjes, ik denk dat ze te vergelijken zijn met Arjan zijn Ghanese trotro´s ;) Een man hangt uit de deur en schreeuwt waar ze naar toe gaan.. vervolgens worden er zoveel mogelijk mensen in het busje gepropt.. en Vamos!
Daarnaast zijn er dus de taxi´s, die wij Westerlingen meestal gebruiken. Het zijn kleine dingen die meestal half uit elkaar vallen. Voor omgerekend 0.50 eurocent kom je in Cusco op de plek van bestemming. Erg handig! En ja, s avonds neem ik altijd een taxi!! En deze taxi´s zijn overigens wel veilig hoor, heb me er nog nooit onveilig gevoeld :)

Overigens zit ik nu ook in mn nieuwe appartement! Afgelopen woensdag ben ik verhuisd! Het gastgezin was wel leuk maar had toch wel zin om ergens anders heen te gaan. Bij het gastgezin waren ze iets te veel opvoedkundig bezig vond ik.. Vertelden ze hoe ik mn bed op moest maken enzo en hoe ik de deur zachtjes dicht moest doen.. Sorry, maar ik ben al opgevoed en dat hebben mn ouders prima gedaan :)
Het nieuwe app is prima.. T was alleen wel best smerig toen ik erin kwam dus eerst maar naar de supermarkt om schoonmaakspullen te halen. Daarna alles uitgepakt. Deel het appartement overigens met 2 Nederlandse meisjes dus dat is ook wel gezellig!
Als ik aan mijn appartement denk kom ik uit op een ander kenmerk van Cusco: Geen Water..!!
´s avonds tussen 9 en ´s ochtends 6 uur heb je eigenlijk nooit water en als je pech hebt (en dat hebben wij vaak) heb je s middags ook geen water.. Blijft dus nog s ochtends over.. Nou goed, je moet er aan wennen en t hoort er nou eenmaal bij.. Als je dan dus s ochtends water hebt is het vervolgens nog maar de vraag of je warm water hebt om te douchen.. helaas hebben wij dat in ons appartement lang niet altijd. Ze zijn nu alleen bezig bij ons in t app omdat er een grote schimmelplek in de wand bij een van mn huisgenootjes zit en ze zouden ook kijken of ze t probleem met t niet warme water op kunnen lossen, ben benieuwd.. Als het op zn Peruaans gaat heb ik er weinig vertrouwen in. Het water wordt trouwens verwarmd door electriciteit. Als je gaat douchen moet je een of ander knopje omdraaien en wordt t water dus verwarmd. En inderdaad, electriciteit -> schokjes.. ben laatst al half geelectrocuteerd, hoop dat ze dat probleem ook op gaan lossen..

Op straat zie je hier nog veel mensen in originele klederdracht. Enerzijds zijn dit mensen die echt zo gekleed willen gaan. Anderzijds zijn t mensen die het doen voor de toeristen, als ze spullen verkopen of geld vragen voor een foto.. Al met al blijft t apart wanneer je op straat loopt en een klein indigena vrouwtje loopt naast je met haar hele hebben en houden op haar rug.. De mensen hier (ook meer moderne) dragen hier alles op hun rug.. Spullen en ook kinderen.. tot wel ongeveer 3 jaar gaan kinderen nog gewoon op de rug! Wel indrukwekkend om te zien, soms is het kind verhoudingsgewijs de helft van zn kleine moeder. Deze vrouwen geven hun kids ook nog erg lang borstvoeding en dat doen ze ook gewoon op straat.. Hoppa, trui omhoog! Ai.. ff andere kant op kijken..
Dat de mensen hier alles op hun rug dragen is ook niet zo heel vreemd, een kinderwagen oid zou hier niet echt passen. Er zijn veel straatjes met oude bestrating en trappen. Waar ik nu woon, in San Blas, is dit vooral zo. De autootjes kunnen er nog maar net door en als je loopt moet je jezelf soms echt tegen de muur aandrukken om niet tegen de auto aan te komen. San Blas is een van de hogere delen van Cusco, wat betekent dat je heel wat trappetjes omhoog moet. Ik ben inmiddels wel een beetje gewend aan de hoogte maar als je de trappetjes te snel neemt is het echt ff uitrusten daarna! Het omhoog lopen is het trouwens wel waard, want eenmaal daar heb je echt een prachtig uitzicht over Cusco!!

Naast de vele mensen op straat die je dingen willen verkopen (cusco is nog best toeristisch) zijn er daarnaast veeeel zwerfhonden. Inderdaad, mijn grootste vrienden.. NOT.. Waar ik eerst woonde moest ik altijd door een straatje waar deze honden zich allemaal gingen verzamelen. Ai.. Gelukkig kijken ze echt totaal niet naar mensen en is er nog nooit iets gebeurd.. Waar ik nu woon heb je eerst een binnenplaatsje, en inderdaad, 3x raden wat de mensen daar hebben .. Honden! De honden zelf vind ik inmiddels al niet echt een probleem meer, wel dat ze overal hun behoefte achterlaten.. yak! Naast honden doen mensen trouwens ook graag zo nu en dan even een plasje op straat.. Heb al een paar x mannen en ook vrouwen (ja echt waar) ergens zien plassen.

Zoals ik de vorige keer al heb verteld heeft Cusco vaak stakingen. Al regelmatig heb ik mensen op straat zien lopen om tegen van alles en nog wat te protesteren. Ook zijn er regelmatig een soort parades. Elke zondag is op Plaza de Armas (hoofdplein) een ceremonie. Voor de catedral zitten legerleiders en de burgemeester enzo. Vervolgens komen er allemaal groepen langs die een dansje doen en-of muziek spelen. Best een groots gebeuren en voor mij raar dat dit elke zondag zo is! Het zijn over t algemeen scholen of buurten die hierin mee lopen en t wordt ook wel wat als een verplichting gezien.

Deze week is het Semana Santa in Cusco. Afgelopen maandag was er een soort processie voor de beschermheer/god van de aardbevingen, een zwarte Jezus. Rond 4u vertrok een hele stoet vanaf de kathedraal om rond 7u weer terug te keren. Het hele plein stond echt BOMvol mensen. Op een gegeven moment gingen de klokken luiden en gingen de sirenes van brandweer en politie loeien en gingen mensen bidden. Dit alles om dus te bidden voor geen aardbevingen.. Veel mensen in dorpen hebben ook soort poppetjes op hun huis die erop gezet worden als t huis klaar is, dit is om t huis te beschermen tegen aardbevingen.
Waarschijnlijk zijn er rest vd week ook veel dingen te doen omtrent semana santa. Leuk dat er vanalles te doen is!

Mijn excuses voor de spellingsfouten, alles hier wordt rood aangegeven dus het overzicht is voor mij een beetje weg :)

Een week in Cusco

Hola chicos y chicas!!

Hier alweer een berichtje vanuit Cusco..

Wat ik de vorige x ben vergeten (ai.. pijnlijk) is om iedereen te bedanken die in mijn boekje (volgens Annemieke het ´ik ga wel heel lang uit-van-huis boekje´ ;)) heeft geschreven. Vond het echt super om te lezen! Wiets, Els en de rest bedankt voor t maken/het idee en mem om ervoor te zorgen dat er super veel (onverwachte) mensen instonden! Top! Ik niet iedereen persoonlijk bedanken.. maar vond elk verhaal stuk voor stuk geweldig en werd elke x weer opnieuw verrast!

Na 1 week Cusco ben ik al aardig ingeburgerd. Moet zeggen dat dat hier heel snel gaat (eigenlijk na dag 1 al). Het is hier best toeristisch en er zijn ook nog eens veel Nederlanders. Voornamelijk veel Nederlanders die ongeveer hetzelfde doen als ik: maand Spaans leren, maand vrijwilligerswerk (of langer) en daarna rondreizen.

Vorige week maandag zijn de lessen Spaans begonnen. Dit was erg fijn want na 3 dagen rustig aan doen wilde ik ook wel wat actie :) We hebben een klasje van 4 mensen en hebben elke week een andere leraar. Dat is wel fijn want dan komen ook eens wat andere onderwerpen ter sprake. ´s Ochtens is er van half 9 tot 1u les. Daarna ga ik naar mijn gastgezin om te lunchen. Ze eten hier s middags al warm en s avons gewoon ff een broodje ofzo. Dit schijnt beter te zijn voor je ivm de hoogte. Voor mij wel even wennen, had eerst s middags helemaal geen zin in eten. T begint nu al beter te worden... Bij het gastgezin krijg ik over t algemeen prima eten dus niets te klagen!

Daarna hebben we nu elke middag in het centrum afgesproken met een groepje van de school. Als de zon schijnt zijn we aan t genieten in het centrum op een plein en anders ergens een bakje koffie halen. En als t meezit doen we ook nog wat aan ons Spaans ;).

Vervolgens begint de zeer levendige avond/nacht hier in Cusco.. Er zijn erg veel bars/discotheken. Daarbij horen ook de vele mensen die je naar binnen willen lokken (toeristisch dus..). We zijn nu een paar x om 9u naar de kroeg geweest want dan is er Salsales!! Erg tof! Ook heb ik daar de nationale drank kunnen ontdekken; Pisco Sour.. hmmm!

Donderdag en vrijdag waren aparte dagen hier.. Er werd nl gestaakt! Dat betekende dat het hele leven hier vrijwel stil lag.. Geen taxi´s, bijna geen winkels open etc.. Dus verlaten straten met alleen mensen aan t lopen of kinderen aan t spelen. Ook op het vliegveld was het chaos.. mensen konden niet naar het centrum komen want er waren geen taxi´s en op een gegeven was er ook geen vliegverkeer meer. Bij het vliegveld was voornamelijk de rellen, hier in centrum niet veel van gemerkt. Alleen een handjevol protesterende mensen. Ze staken tegen de privatisering van toeristische bestemmingen in Peru, en voormalijk rond Cusco. De regering wil bijvoorbeeld nabij Machu Picchu hotels enzo bouwen. Zonde natuurlijk voor alle oude inca ruines hier maar heb t idée dat deze manier van staken niet zoveel helpt.. Maar goed.

Vrijdag zijn we ook nog met de school uit eten geweest en werd ons de nationale delicatesse voorgeschoteld: Cuy.. En dat is... Cavia.. Echt waar..

Zie foto´s, het zou bijna nog een raadseltje kunnen zijn wat voor dier het is .. Ik heb echt een ienimini stukje gehad en t was niet echt lekker, heel zout en kruidig.

Afgelopen weekend hebben we een aantal plaatsen hier in de buurt bezocht. Dat is het leuke aan Cusco: In de regio heb je erg veel interessante plekken waar je heen kunt gaan. Zaterdag zijn we naar Sacsayhuamán gegaan (Spreek uit als: Sexy Woman J).

We werden deze dag geconfronteerd met een van de karakteristieken van Cusco: Het wisselvallige weer. In het centrum zaten we eerst in het zonnetje. De lucht werd al een beetje donker maar toch met de taxi naar boven gegaan om Sacsayhuamán te bezoeken.. Eenmaal daar: Lluvia (= REGEN). Sommigen van jullie denken dat ik op een of ander subtropisch strand zit, maar dat is dus niet zo.. (het ligt niet eens aan de kust ,)) Het weer verandert hier van minuut tot minuut.. regen-zon-regen-zon. En s avonds is het erg koud. Dit heeft te maken met de hoogte, Cusco ligt op ong. 3300 meter!!!

Maar verder met Sacsayhuamán: Eerst daar een half uur onder een afdakje gestaan om te schuilen voor de regen.. Wat gaan we doen? Terug of toch de regen in.. Dat laatste! Poncho gekocht (muy bien, zie foto´s) en rondgewandeld. Vanuit Sacsayhuamán heb je een mooi uitzicht over Cusco. Daarnaast is het een vrij groot incabouwwerk. Ze zeggen dat Cusco gebouwd is in vorm van een Poema en dat Sacsayhuamán het hoofd moet zijn. Tsja..

Zondag zijn we (met mijn bailar-de-salsa-amigas Nienke en Ilse en nog 3 chicos) naar andere plaatsen in de buurt geweest: Pisac, Ollantaytambo en Chinchero. Ook hier allerlei oude incabouwwerken. Erg indrukwekkend! Pisac staat ook bekend om zijn markt maar hier hadden we niet zoveel tijd voor, komen andere x dus nog terug! We waren met een georganiseerde tour (bus in-bus uit), dit was wel geschikt om snel een indruk te krijgen van de omgeving maar er zijn nog genoeg plekken waar ik nog een x heen wil! Vanuit de bus had je ook een schitterend uitzicht over de bergen en zelfs nog wat sneeuw gezien! Het is trouwens heel apart om zo hoog te zitten.. Boven op de berg kijk je uit op het ´dal´, Cusco, terwijl dat ook al op 3300 m zit!

Om nog even terug te komen op het vorige verhaal: Het beroemde aan de steen is inderdaad dat deze 12 hoeken heeft! En dat heeft weer te maken met de bouwstijl van de inca´s zoals jullie al hebben kunnen lezen J.

Oh ja, ik heb inmiddels ook een Peruaans nummer. Is hier hardstikke goedkoop. Voor ong. 20 euro beltegoed en gratis telefoon. Geen idee wat het is maar is iig mooier dan mn nokia (al was dat niet zo moeilijk ;)). Het nr is: 0051849315649. Mocht er een x wat zijn kun je me hierop een smsje sturen (bellen wordt wel erg duur ;)).

Mensen, leuk dat jullie mijn verhaal weer wilden lezen en tot de oare keer!